Een beetje laat... maar beter laat dan nooit! Waar waren we gebleven....
Het afscheid van het gastgezin en de gastfamilie liep gepaard met vele knuffels en afscheidskussen. Het klinkt misschien cliché maar ik zal ze toch missen daar... Op woensdag 15 november stonden we vlakbij het huis van ons gastgezin om 05.00u gepakt en gezakt klaar om door te taxi opgehaald en gebracht te worden naar het busstation. Letterlijk en figuurlijk trok ik de deur bij het gastgezin achter ons dicht… Eventjes slikken en doorgaan want we hebben er toch vier maand geleefd… Die morgen vertrokken we uiteindelijk rond 07.00u met de bus van Tamale naar Kumasi (terug richting het zuiden van Ghana). Geloof het of niet maar ik heb de busrit zonder overgeefbeurten overleefd! De misselijkheid was weliswaar latent aanwezig – hoe kan het ook anders – maar ze transformeerde gelukkig niet in het moeten zoeken naar plastiek zakjes… Laat in de namiddag, na een ferme bustocht van toch een achttal uurtjes kwamen we aan in Kumasi. Het viel ons meteen op dat Kumasi veel meer stadser (ok ok, dat woord bestaat niet maar ik weet anders niet hoe ik het moet formuleren =)) is dan Tamale. Tamale mag je – dat beseften we bij het zien van Kumasi des te meer – echt wel als een soort heel groot dorp beschouwen. Kumasi is erg druk met veel meer asfaltwegen dan we ooit voorheen hadden kunnen aanschouwen. Daarnaast is de stad ook erg bergachtig (bij nader inzien vielen die bergopfietstochten in Tamale best wel nog mee =D) met veel meer vierwielerverkeer dan in Tamale. Gezien de lange busrit en onze aankomst laat in de namiddag hebben we Kumasi niet erg lang verkend, dus is het moeilijk om er verder nog iets over te vertellen. We kochten reeds onze bustickets voor morgen en overnachtten in een lodge vlakbij het busstation omdat we de volgende dag al om 04.00u vertrokken met de bus van Kumasi naar Cape Coast. We hadden niet veel keuze omdat dit de enige bus was op dat tijdstip die elke dag naar Cape Coast reed. Ook deze busrit verliep al bij al goed en zonder overgeven. De rit op zich duurde ongeveer een viertal uurtjes waarbij we het opkomen van de zon in het mooie Ghanese landschap nog eens mochten meemaken.
de omliggende visserij is adembenemend, authentiek, een plaatsje waar de tijd precies eventjes is blijven stilstaan… We bezochten het museum en kregen daarnaast ook een rondleiding, we waren nadien allebei sterk onder de indruk… Die dag verkenden we verder te voet de stad Cape Coast, het viel ons op dat mensen in Cape Coast duidelijk meer kunnen veroorloven – te merken aan de kledij, de auto’s, de behuizing,… - dan de mensen in Tamale.
Dan besefte ik en wist ik dat ik op dat moment geen toeschouwer meer was maar een deelnemer was geworden…
*Bedankt Sulei, onze gastvader om zijn huis voor ons ter beschikking te stellen en ons een kamer aan te bieden.
*Bedankt Napoeroe en Humaida, ons gastbroertje – en zusje voor hun vrolijke lach, hun speelse karakter en de vele ontvangstcomités die ze verzorgden wanneer we na een drukke dag “thuis” kwamen .
*Bedankt Raffia, Alida en Nanzooya & Ramatoe, de buren aan de overkant van “ons” huis en tevens familie van onze gastmoeder voor hun kookkunsten wanneer Shariffa niet voor ons kon koken, voor hun babbeltjes met ons en hun hulp wanneer we die nodig hadden.
*Bedankt Marieke, Bash en Sylvester van Vrijwillig Afrika voor hun luisterend oor als we iets wilden vertellen en hun helpende hand als we iets nodig hadden of iets wilden ondernemen.
*Bedankt madame Victoria en kindergarten 2 van de Kidz Active School om met mij samen te werken en om mij een onvergetelijke tijd te bezorgen.
*Bedankt Habiba (directie Kidz Active School), madame Esther van de nursery, madame Amina van kindergarten 1, master Moetella van primary 1, madame Zenab van primary 2, master Isaac van primary 3 en master Hamza van primary 4 om ons elke dag op school met een glimlach en open armen te ontvangen en ons als echte collega’s te beschouwen.
*Bedankt madame Fati van het NCS project voor straatkinderen om met ons samen te werken elke dinsdag – en donderdagnamiddag.
*Bedankt aan alle straatkinderen van het NCS project om steeds met hetzelfde enthousiasme om 14.00u (en zelfs veel vroeger dan dat om zeker op tijd te zijn) aan de poort te staan om er met ons een toffe namiddag van te maken.
*Bedankt mevrouw van het winkeltje met je witte zachte brood dat je mij de hoop niet ontnam om toch eetbaar brood te kunnen benuttigen in Tamale.
*Bedankt Saani en Mohammed om ons elke dag met jullie taxi op te pikken aan het kantoortje van Vrijwillig Afrika, af te zetten aan de Kidz Active School en omgekeerd.
*Bedankt aan alle medevrijwilligers – met in het bijzonder Sanne – voor de leuke uitstapjes, de gezelligheid, de babbeltjes, het plezier van het samenwerken en samenzijn, het delen van vreugde maar ook de moeilijke momenten,…
*Bedankt aan moeder natuur omdat deze de afgelopen vier maand zoveel moois van zich heeft laten zien.
*Bedankt moskee vlakbij “ons” huis om me er elke morgen aan te helpen herinneren dat het nog maar 04.00u is…
*Bedankt zon om mij vier maanden lang een overvloed aan vitamine D te bezorgen.
*Bedankt aan alle lieve mensen thuis in België om mij te steunen in mijn avontuur, om mij te mailen met de nieuwtjes in België en oprecht geïnteresseerd te zijn in mijn verhalen en belevenissen, om mij te smsen, om mij post te sturen, om te willen delen in mijn vreugde en mee te willen huilen bij moeilijke momenten…
met je voetjes op de grond
beetje dromen beetje zweven
lijkt me ook niet ongezond
Toon Hermans
Heel veel liefs
x