Hey!
Hier ben ik opnieuw met een berichtje!
Zal ik maar meteen met de deur in huis vallen wat de titel van het blogbericht betreft? Jullie zijn misschien wel een beetje zo'n kerieuzeneuzen zoals ik zou zijn, dus zal ik maar meteen vertellen waar het over gaat!
Laura en Marcella zijn twee van de zeven Nederlandse vrijwilligers van de organisatie waar ik mee reis. Zij werken op het NCS Project voor straatkinderen. NCS staat voor Niyohini Computer School en diende oorspronkelijk om computerlessen aan te bieden. Een tijdje geleden hebben ze echter ook beslist om een klasje in te richten voor straatkinderen. Met straatkinderen bedoel ik kinderen waarvan de ouders niet over voldoende financiele middelen beschikken om hun kinderen naar school te sturen. Concreet betekent dit dat de kinderen (met uiteenlopende leeftijden gaande van ongeveer 5-6 jaar tot 15-16 jaar) in de voormiddag (van 09.30u tot 12.00u) min of meer les krijgen om zich alsnog voor te bereiden op het eventuele schoolgaan en in de namiddag (van 14.00u tot 17.00u) worden met deze kinderen doorgaans (creatieve) activiteiten gedaan. Kortom is dit een project waarbij vrijwilligers zowel 's morgens als 's namiddags komen werken. Laura en Marcella zagen er echter wat tegenop om elke dag daar aan de slag te gaan omwille van de intensiteit van het project. Sanne en ik daarentegen gaan heel graag met de kinderen aan de slag en trokken daarom onze stoute schoenen aan om Laura en Marcella te vragen of we eventueel van hen twee namiddagen in de week kunnen/mogen overnemen. Voor hen was dit absoluut geen probleem, in tegendeel want we deden er hen eigenlijk een plezier mee. Nadat we met Laura en Marcella erover gesproken hadden, gingen we vervolgens maar Marieke (contactpersoon van de organisatie) om bij haar ons voorstel op tafel te leggen. Ook Marieke vond dit een goed idee, de laatste personen die we nu nog moesten aanspreken waren deze van het project zelf... Twee weken geleden hadden we dan een vergadering met twee bestuursleden van het project (een belg en een nederlander, jawel!) en werd het ook door hen goedgekeurd. Inmiddels zijn we dus ook daar al twee weken aan de slag gegaan! Hoewel ik ook heel graag met deze kinderen werk en mij ook met hen amuseer, zijn twee namiddagen in de week echt voldoende. We zijn immers elke dag al aan de slag van 07.30u tot 12.30u en moeten ook telkens onze lesjes op school voorbereiden alsook die activiteiten in het NCS project (we hebben al bandjes gemaakt (zelfs de jongens deden mee!), spelletjes buiten gespeeld, vlinders gemaakt (jaja, ook hier deden de jongens mee!). Kortom: druk maar leuk! En maak jullie maar geen zorgen, als het me te veel wordt dan trek ik op tijd aan de alarmbel!
Op school gaat het ook nog steeds goed, vorige week ben ik met de letters a, e, u en i aan de slag gegaan en het lukte de kindjes behoorlijk goed om de letters van elkaar te onderscheiden. Het spelletje dat ik hiervoor ontworpen had, viel in goede aarde! Deze week gooi ik het over een andere boeg en ben ik eens aan de slag gegaan met het schilderen! Weliswaar heb ik daar ook iets educatiefs aan gekoppeld en mogen ze niet zomaar verven maar doen ze dat aan de hand van verschillende figuren die ik ze voor het schilderen aan leer (concreet is dat het vierkant, het hartje, de ster, de cirkel en de driehoek). Ook het schilderen is niet zomaar schilderen maar in principe stempelen met wattenstaafjes! Leuke bedoening hoor en het is eigenlijk wel een beetje schattig hoe de kindjes uiterst geconcentreerd met de wattenstaafjes aan de slag gaan om de tekening zo mooi mogelijk te stempelen =). Op school hebben we ook eens springtouwen boven gehaald in de speeltijd (Sanne en Pieta hadden er van thuis meegebracht), was me dat een bedoening zeg! Iedereen was er wild van en ze konden maar niet ophouden van springen en zingen!
Naast het project vierden we dit weekend twee dingen: het afscheid van de lodge en Sanne haar verjaardag. De organisatie beschikt over een lodge waar vrijwilligers de eerste week in verblijven alvorens ze naar het gastgezin gaan. Op dit ogenblik zijn ze echter bezig met het bouwen van een nieuwe lodge en een nieuw kantoortje. Het huurcontract van de oude lodge verliep vandaag (de nieuwe lodge en het nieuwe kantoortje zouden misschien open gaan per 1 december), dus besloten we om er met z'n allen te overnachten de nacht van vrijdag op zaterdag en zo van de lodge afscheid te nemen. Handig meegenomen, want zaterdag werd Sanne er 24! Het was dus wel een leuk weekendje!
Wat Tamale voor de rest betreft, is het hier nog steeds erg warm met vorige week elke avond hevige onweersbuien.
Hoewel ik op dit moment nog het gevoel heb van hier "nog niet klaar te zijn" (je weet wel wat ik bedoel), merk ik wel aan verscheidene kleine dingetjes dat het goed is dat ik in de helft zit. Het "salamenga" gedoe begint stilletjes aan mijn keel wat uit te hangen. Ook kunnen kinderen hier bij wijze van spreken 100x "hello" zeggen ook al heb je al "hello" terug gezegd. Ik kan je verzekeren, op den duur heb je het er wel wat mee gehad en is het echt niet meer zo schattig meer! Ik verlang ook al een beetje om nog eens gewoon in de massa te kunnen opgaan zonder op te vallen. Kortom: ik hoef nog niet perse naar huis nu, maar dat ik inmiddels over de helft zit vind ik best oke. Bovendien merk ik ook dat ik al die lieve mensen daar thuis in Belgie elke week een klein beetje meer en meer begin te missen. Maar dit zal wel normaal zijn zeker, als je weet dat het weerzien elke week een klein beetje dichterbij komt?
En dan om af te sluiten wil ik eventjes zeggen welke trotse meter ik wel niet ben omdat ik vernomen heb dat kleine Nilu inmiddels twee tandjes aan het krijgen is!
Groetjes en tot binnenkort!
x
