Hey allemaal,
Vorige week maandag werd ik er 22, met dank aan iedereen die mij op elke mogelijke manier felicitaties wilde toewensen! Het deed me eigenlijk echt deugd! Samen met Sanne ben ik een hamburger met frietjes gaan eten, een waar feestmaal hier in Ghana! (Sanne had ook smorgensvroeg de kamer versiert toen ik nog sliep, lief he.) Jammer dat de plaats waar we dat lekker kunnen eten zo ver fietsen is. Maar voor mijn verjaardag deden we dus een extra inspanning! En het was het waard, want mijn maag was me achteraf erg dankbaar!
Vorige week dinsdag zijn we min of meer van start gegaan op de Kidz (dus niet Kids zoals ik de vorige keer schreef) Active School. Vrijwilligers beschikken over een eigen klaslokaal, dus knapten Sanne en ik deze ruimte wat op, zo goed als we konden. Het schooltje beschikt over lager onderwijs en ziet er ongeveer zo uit: nursery (=1ste kleutertje) - kindergarden 1 of KG1 (= 2de kleutertje) - kindergarden 2 of KG2 (= 3de kleutertje) - primary 1 of P1 (= 1ste leerjaar) en zo oplopend tot primary 6 of P6, de Kidz Active School beschikt echter enkel nog maar over tot en met P4, omdat de school ook nog maar een dikke twee jaar bestaat en ze dus nog geen oudere leerlingen hebben. Het is niet zoals in Belgie dat de kinderen een bepaalde min of meer vaste leeftijd hebben in de leerjaren, dit komt eigenlijk vooral omdat ouders niet altijd geld hebben om hun kinderen naar school te laten gaan en pas wanneer ze het zich financieel kunnen veroorloven, sturen ze hun kind dus naar school. Kinderen uit P1 hebben bijvoorbeeld op de mijn school een leeftijd gaande van 5-6 tot 8-9 jaar, hier en daar zit er in de klassen zelfs een 13jarige.. Vervolgens bestaan de klassen hier gemiddeld uit een 40tal leerlingen, ik heb zelfs al scholen gehoord die over een gemiddelde van 80 per klas beschikken..
De rest van de week hebben we op school wat moeten zoeken hoe we het zullen aanpakken. We hebben Habiba, de schooldirectrice (een prille vijftiger) ontmoet en zij liet ons weten dat we alles mogen doen waar we zelf zin in hebben. Ze houdt zelf erg veel van vrijwilligers, dit was ook duidelijk te merken toen we haar voor het eerst zagen. Ze nam mij meteen in haar armen om me te knuffelen, terwijl ik ze nog nooit had gezien! Meer welkom kan een mens zich niet voelen zeker? Ik heb eind vorige week - na wat observeren en rondkijken in de school - beslist om mij voorlopig (tijd geeft raad denk ik dan) wat vast te bijten in de leerlingen van kindergarden 2 (dus het derde kleuterklasje) en met hen educatieve spelletjes te doen. Ik neem ongeveer per halfuurtje - driekwartier vier kleutertjes bij mij om hen zo wat te stimuleren in het spelletje te spelen waar we mee bezig zijn. Deze week speelde ik bv. memory om hen zo figuren te leren herkennen en om hun kort termijn geheugen wat te trainen. Merkbaar hoe leuk ze het vinden om te ondervinden dat het na enige tijd hen lukt om de twee kaartjes te vinden die bij elkaar passen. Als je dan hem/haar nog eens extra feliciteert met zijn/haar prestatie, dan klaart dat gezichtje helemaal op en zie je hun glimlach die aantoont dat ze werkelijk fier zijn op zichzelf. Ik kan je verzekeren, het vertedert je op een bepaalde manier en het geeft terug extra en meer motivatie, want om die glimlach en dat zelfvertrouwen bij de kinderen op te bouwen; daar draait het toch allemaal om? =)
Ik heb wel de eerste week ontdekt dat een goede voorbereiding essentieel is om met de kinderen aan de slag te gaan, dus probeer ik vaak te brainstormen hoe ik bepaalde spellen ga uitwerken en hoe ik met hen aan de slag zal gaan. Wat immers wel erg jammer is, is het beperkt (lees: bijna geen) aantal middelen waarover de school beschikt om de leerlingen te onderwijzen. Met andere woorden is het met een echt minimum aan middelen improviseren hoe ik er het maximale voor de kindjes kan uithalen.. Met een beetje creativiteit en dergelijke lukt het wel!
Het school is 5/7, van 07.30u - 12.30 (voor de nursery tot en met KG2) en tot 13.30u (voor de primary klassen). Ik kan je wel verzekeren dat ik tegen de middag behoorlijk moe ben van de ochtend (het is hier immers ook erg erg warm, vaak drukkend). De taakspanning van de kinderen is ook tegen de middag erg laag, bepaalde liggen zelfs in slaap op hun bankje.
De afgelopen twee weken liepen dus met andere woorden goed op het schooltje. Het is een beetje zoeken hoe we het allemaal moeten aanpakken. Doordat wij onderwijs in Belgie gewoon zijn, gaan we vaak vergelijken met hoe het er bij ons aan toe gaat. Dit leidde nu en dan al eens tot wat frustraties. Leerkrachten geven op een volledige andere manier les zoals wij dat gewoon zijn en ze doen het hier allemaal echt zo op hun gemak. Ook al heeft het bv. al 15 minuten geleden gebeld, dan nog vind je vaak leerkrachten in het leerkrachtenlokaaltje terwijl hun klasje al vol zit met leerlingen die wachten.. Ah, ik probeer zo min mogelijk te vergelijken en zo goed mogelijk mijn ding te doen. Ik weet niet of ik het eerder al verteld heb, maar als het regent hier in Ghana ligt het leven hier volledig plat als het ware. Dus als het regent kan het ook gebeuren dat bepaalde leerkrachten niet afkomen om les te geven (regen is een geldige reden om nergens op een afspraak te verschijnen). En dan zie je de ganse voormiddag een klas met leerlingen zonder leerkracht... Bizar bizar... Maar zo gaat dat hier blijkbaar. Habiba, de schooldirectrice doet haar functie in principe ook vrijwillig omdat zij eigenlijk werkt op een andere school als directie. We merken wel dat als zij aanwezig is, het er strenger aan toe gaat en de leerkrachten meer leerkracht zijn. Op school worden we ook niet meer met 'salamenga' aangesproken maar horen we nu voortdurend 'Madame Madame' op z'n Engels (ik voel me op slag 20 jaar ouder precies).
Buiten het school hadden we vorige week donderdagavond een avond met de andere vrijwilligers (doorgaans is dat elke week de donderdagavond), we aten allen samen in de lodge waar we de tijdens de introductieweek verbleven. Een lekkere salade van verschillende groenten met pasta, heerlijk was dat! Het is ook de bedoeling om min of meer wat meer westers eten op die avonden te voorzien. Nou, mij hoor je daarover alleszins niet klagen! =)
Verder gingen Sanne en ik al stof kopen op dingen te laten maken bij een naaiateliertje (ik kan niet verder in detail treden omdat de dingen voor mensen zijn die dit ook lezen =)). Daarnaast gingen we ook een drietal keer naar de schoenmaker en hebben we onze eigen sandalen gemaakt! Alle, je moet je niet voorstellen dat ik van die sandalen gemaakt heb zoals je ze bij ons in de winkel vindt he, het zijn echte Ghanese sandalen en volledig met de hand gemaakt (en ook wel met een naaimachine). Het leer is afkomstig van geiten en de zolen worden gemaakt uit autobanden. Echt leuk om te doen! Daarnaast heb ik ook al intensief mijn was gedaan met de hand. Wat een werkje! Maar ik was achteraf wel supertrots op mezelf!
Verder kan het hier soms 's nachts ernstig en hevig onweren. Krijg altijd het gevoel dat ik met het huis en al zal weggeblazen worden! Het golfplatendak maakt ook een enorm geluid, erg op mijn gemak voel ik me niet in het midden van het onweer, maar gelukkig is het tegen de ochtend allemaal altijd voorbij. Dan straalt de zon opnieuw alsof er de nacht ervoor nooit iets gebeurd is...
Verder nog wat weetjes:
*De schoolboeken beginnen meestal met een dankwoordje dat uitgebreid gericht is aan God, het wordt op een - volgens mij - wel wat komische manier wat omschreven.
*Stopcontacten zijn overal met een schakelaar, net zoals bij ons in Belgie het licht is.
*In ons gastgezin loopt iedereen gewoon binnen en buiten, buren, familie,... In het begin probeerde ik nog gezichten en namen te onthouden, nu doe ik de moeite niet meer want dat is gewoon niet te doen.
* Kippenboutjes en dergelijke eten ze hier met beentjes en al op, voor hun calciumgehalte beweren ze. (Neen, ik probeer het zelf niet!)
*Vaders brengen meestal hun kinderen naar school en dan het vaakst met de brommer. Een brommer met drie kinderen en een vader op zijn hier dus geen onbekend gezicht.
*Ruiten en deuren zijn doorgaans altijd met haas omgeven.
*Meisjes hebben vaak net zoals jongens kort haar.
*Oude mensen zijn hier vaak blind en vertoeven in het openbaar meestal onder begeleiding van kleine kinderen.
*Als een meisje een tonnetje met water op haar hoofd kan dragen, dan betekent dit dat ze klaar is om te trouwen.
*Winkeltjes langs de weg hier bestaan hoofdzakelijk uit kleine containertjes.
*Water drink je uit zakjes van een halve liter, eenmaal het zakje opengescheurt is met je tanden moet je het dus leegdrinken.
*De mensen (volwassenen en kinderen) hebben de - volgens mij - vieze gewoonte overal hun behoefte te doen (plassen noemen ze hier nummer 1 en het groot toilet noemen ze hier nummer 2), op straat, op de speelplaats, langs de weg,... het maakt hier allemaal niet zo veel uit.
*Na het toilet gaan maken ze zich schoon aan de hand van een emmertje met water, toiletpapier is hier not done. (Voor alle duidelijkheid: Sanne en ik gebruiken wel wcpapier.)
*Door de warmte ben ik hier doorgaans altijd vroeg wakker maar ben ik 's avonds ook altijd vroeg moe.
*Politieagenten regelen hier heel vaak het verkeer, als ze ronde bewegingen maken met hun handen dan betekent dit dat alle fietsers zich mogen verplaatsen.
*Eten is hier over het algemeen erg pikant.
*Ze beschikken hier over rolstoelen die eruit zien als grote zitfietsen waarbij je de trappers met je handen voortduwt.
*Vrouwen doen de was met gestrekte benen en gaan niet door hun knieeen (amai, respect!).
*Winkeltjes en vooruiten van auto's zijn doorgaans altijd voorzien van opschriften waarbij een ode aan God en Jezus te lezen valt.
Zo, ondertussen zijn twee vrijwilligers naar huis vertrokken en zijn sedert maandag drie nieuwe vrijwilligers toegekomen. Sanne en ik horen nu al bij de "oudsten" hier. Volgende week komen er opnieuw drie vrijwilligers. Allemaal Nederlanders, Sanne en ik vormen wellicht tot het einde van onze reis het Belgische team =).
Dit was het dan, hopelijk geraken jullie er wijs uit (herlezen vraagt te veel tijd voor me ;-)) en zoals jullie merken begin ik het leven hier wel wat gewoon te raken! Foto's uploaden gaat erg moeizaam en is niet overal mogelijk, dus ik zal in de toekomst zien wat ik kan doen maar ik kan niets beloven!
Veel liefs!
